De Tsjerne. Jaargang 19

[p. 11]

Regeneraesje

I

Ik bin har flesk,
Hja is myn tafel.
Hwant hja is fan my woune
Doe't de simmer einleas
Troch it dal striek
En de huzen bleek
Sykhellen troch de
Smelle dûnkere doarren.

Hja hat it mes, it bloed
Droegen op myn alter
En my de nammen neamd
Fan de fûgels, huzen en ekers.
Hja hat my de wrigge yndruid,
Dy't him repte yn de húl
Fan it tsjuster.
As de hurrel wankte
Tusken de wannen fan
It Libertynsk Gehucht,
Rôp hja my út 'e joun
Nei in ljochte tafel.

[p. 12]

II

Ik bin har hannen ûntgroeid,
As in fûgel oan it aei.
Wy lizze de lippen fol geheimen;
De wounen hielje as in wek.

Fjûr en liem tekent de sinne
Har rêch ta in grotesk byld.
En as in ribbe yn it wetter
Driuw ik fan har iensumheit.

En ik, dy't út it wetter berne,
My riek nei it ljocht;
Ik driuw it drachtich dier
En nim it smelste jok.

[p. 13]

III

Mar nei ryklik tritich simmers,
Nou't it flesk flesk bernet
En it bloed bloed bant,
Is hja de bliedende frou
Yn it flaeksfjild,
Yn de simmerrein,
Yn de winterkjeld.
Biddend oan de hurdsteden,
Roppend yn it tsjuster,
Oan in winige doar.

Yn ús togearrewêzen
Untflechtet ús each
De deaden,
De bline riedsels
Fan de berte.
Wy geane bûgd ûnder
De fruchtberens
Fan de beammen,
It rûzjen fan de winen.
Dy't simmers
De apels tinen dogge
Yn de hongerige hôven.