De Tsjerne. Jaargang 18

[p. 1]

[Nummer 1]

Ane Jousma:

Forballe

Ik wit, dat ik in pylger bin
ta swalkjen twongen
lâns wegen, dy't gefaren kenn'
en hwer't ik fongen
wurd fan de dea, 't sij ier of let:
'k ûntkom him net!

Ik wit, dat ik forballe bin
út libbenslânnen,
út paradizen, dy't ik ken,
mar hwer't de brân en
de flam fan swurden my fordreau:
de oantins bleau.

Ik wit wol, dat ik twongen bin
om al myn dagen
to sykjen, hwer't de kusten binn',
dy't my forjagen
en dy't soms skimerje oan de kym:
in flechtige skym.

De deis, dat ik to skip gean sil,
as hege grize
en boaze weagen driigjend, kil,
om my forrize:
dat ik dan net forsinke mei,
mar droegen wurde, feilich, nei
dat lân, dat oan de kimen lei:
dêr kom ik wei.

[p. 2]

Ik rop dy oan!

Ik rop Dy oan mei alle nammen
dy't ik ken:
Alfader, Brahma, Indra, Ammon
sa goed as Aton of Ik-Bin.
Meitsje myn roppen net biskamme.

En ik sil komme, hoe'st my neame
of roppe silst -
wy hite oars hwannear't wy dreame -.
Hwant ik wol wêze, dêrstû bist
en dêr't Dyn koele boarnen streame.

O, lit my skôgje yn Dyn hôven,
dan sil ik wer
Dyn boadskip bringe oan de drôven
yn dit forlitten lân en dêr
Dyn wurden sprekke tsjin de dôven.