De Tsjerne. Jaargang 17

[p. 398]

Marten Sikkema:
Fragmintarysk^*)

X

Ea wol ris heard fan fortriet
fan iensumens frjemdens forlet?
Salang't ik by dy bin ik net
hwant it libben is nou in liet
dat wy beide einlings forstean.

Hoe soene de dagen noch gean?
gjin klok dy't de ûren mear spint
tiid leit sûnder ien tear
tûzen jier of ien tel - it falt gear
ta ien ivich momint.

XI

Dû hast gjin kâlde eagen
dû hast gjin kâlde mûle
dû hast gjin iiskâld hert.

Oan dy twivelje ik net
ik bin ûnwennich fan dy
dû bist ûnwennich fan my.

Sitst oan 'e tafel foar my oer
de panne tusken út yn
it herte yn trewyn.

Jow my dyn hân nou oer
sjoch my yn 'e eagen
jow my dyn mûle.

Dû hast myn hert -
Dû bist der net.

*) Sjoch foar it eardere fan dizze syklus jrg. 1961, nr. 12, jrg. 1962, nr. 3 en 7/8.

[p. 399]

 

XII

 

 

 

Dû komst wer dus de blidens wer

 

dyn hân sit yn mines lizze

 

as in fêst forboun - en ús stjer

 

sil ús heimige paden sizze

 

dy't liede nei it lok.

 

 

 

Dyn wang sil tsjin mines wêze

 

dyn mûle sil mines reitsje

 

wy sille beide genêze

 

inoar ta eigene meitsje

 

oanlizze by it lok.

 

 

 

Sjoch aenst sil út stjer forrize

 

bliid ljochtsje nea forblikke

 

aenst sille wy ûnbitize

 

folslein inoar birikke

 

wenje yn it lok!

 

 

 

XIII

 

 

 

Om't ik nea fan ien hâlde koe

 

wie 'k ûnrêstich en mêd -

 

Nou kin ik fan dy net mear sêd

 

nou't de dream net wike woe.

 

 

 

Om't ik sa fan dy hâlde kin

 

bin ik rêstich en bliid

 

de wrâld is klear en wiid

 

en myn libjen gjin forsin:

 

 

 

De beammen rûzje: ik hâld fan dy

 

de wetters brûzje: ik hâld fan dy

 

de stjerren sûzje: ik hâld fan dy.

 

^{It is in ieuwenâld sankje}

 

foar my is it alhiel nij.