De Tsjerne. Jaargang 17

[p. 270]

Marten Sikkema:
Fragmintarysk^*)

VII
It libben: rûzige film
flitsend hastich en wyld
alles jaget - stil
stiet nea 't forbjusterjend byld.

Skaden komme en gean
skimen fan dan en doe
ik wachtsje langje stean
forslein oft ik neat mear koe.

Dan: alles forblikt dû bist
deun njonken my en ik wit
hwat ik tiden al wist:
dat ik nea nea dy mear forjit.

It libben: nuvere film
flitsend hastich en drok -
mar hommels stiet alles stil
ien ivich momint: it lok
wurdt in sweevjende teure meldij
leave foar dy foar my!

VIII

De toer de forspringende klok
it kariljon mei syn liet
en dû - ik wit dat it lok
dochs earne earne bistiet.

Dyn eagen dyn mûle dyn hier
dyn stimme it slaen fan myn hert
oer iensumens - en it forlet
fan waermte: withoefier

*) Sjoch foar it eardere fan dizze syklus jg. 1961, nr. 12 en jg. 1962, nr. 3.

[p. 271]

 

wie it lok mar nou komt it neijer

 

de ljochten op dim - it is hoar

 

de nacht al foller en moaijer

 

om ús hinne - wy leavje elkoar.

 

 

 

Bleek mearke wurdt nou forline

 

tinken en tiid falle wei -

 

op 'e grins komt it lok ús nei

 

en wy sill' inoar warleas fine.

 

 

 

IX

 

 

 

Lit my dan skûlje yn dyn dream

 

om lokkich glimklend dêr to sliepen

 

bliid to binachtsjen oan de seam

 

fan 't great geheim - de finsters iepen

 

op 't rûzjen fan de simmernacht

 

dêr't alles sjongt.

 

Wy harkje swije

 

en 't hat foargoed ús yn 'e macht -

 

mar kinn' wy 't earne better krije?