De Tsjerne. Jaargang 16

[p. 349]

[Nummer 12]

Sjoerd Spanninga:

Via illuminativa

Lûk alle krêften gear
fan dit hielal
en wier
men hâldt se yn in fingerhoed -
't ûntstean en it forgean
fan stjerrestelsels
de stiging en de delgong
tusken lok en lijen
is yn dyn eachopslach
bisletten -
dyn fine hannen
hawwe har formearre
nei geheime wetten
fan it bloed
en mimerjend wol op it hert
fan dea en libben lein
de lytse widzesangen
fan dyn skerte -
sont wenje wer de wurden
en de wizen
oan dyn jonge boarsten -
de wite toetsen
fan dyn tosken
witte elke melodij
en sile net de swannen
mei dyn hals to sier
oer stille grêften? -
de reindouns
hat de ranke fearring
fan dyn fuotten
bûntkleurich
is de hjerst
har wynderjende rok -
of hawwe oare lannen
soms dyn brune wangen
dreamd
en stiene faeks de bergen
noed fan dy
sykheljend ûnder loften
fan de lammergier

[p. 350]

 

hwant sjoch

 

de sidewei

 

rint oer dyn glânzjend hier -

 

hjir ha wol wurge dagen

 

herberch socht

 

bytiden

 

en har binachtsje litten

 

yn de suvere genede

 

fan de leafde.

De haven

De nacht sylt oer de sé
syn skomjend skêgebyld
de himel om
dat joun jowt gau it read
in tút
by 't weagewidzjen
fan de wyn
it tij sleept slûch
de haven yn
mar fierders is der neat
bihalven
dan in fûgelrop
de wjokken út
waeit wyt op 'e dukdalven.

Kwatryn

Elk staphorst hat fan erotyk forlet
lykwols - gjin pear kin sûnder deugd en wet
ús Leavenhear dy sjocht in bulte troch de fingers
mar i - ah dat docht men as fatsoenlik minske net...