De Tsjerne. Jaargang 16

[p. 326]

Tiny Mulder:

Ungemurken

as hja myn dreamen net hearre
net sjogge de brân dy't ik stifte
fan âlde brevetten
net merke hoe't in goed waerm dier
stilwei siik wurdt
en skroeijend hongeret
nei it koele dat ik net neame doar

dan nim ik de wei
dy't ik net nimme doar
ik rop de namme
dy't ik net tinke doar
mar dou meist myn tinzen net fiele
de forriederlike hannen
moat ik stilte gebiede

hwa is h jir wizernôch
gjin skamte to kennen foar triennen
hwa is hjir âldernôch
om libje to kinnen

Floed

it tij keart

en de slûge stream

yn de piid fan de sé

spat op út 'e dream

ûnder de poarte fan forsoening
sawnkleurich boeisel fan de floed
hevet er útdaegjend de weagen
en jaget de plastyske primitiven
oan yn ekstatyske optochten
nei selsfordjerren
as hja jûtse oer de platen

[p. 327]

 

de halzen noch ienkear yn ûnleauwe

 

strekke

 

foar it massale bateleaze stjerren

 

tsjin it ûnbitochte

 

gewelt fan it lân

LIET

fornij it liet
op libanon
in sederbeam
dy't sé en stream
biswart biswart
jim dwêste net
de leafde fan
't robinen hert
de minne fan
de titelroas
wyld waechsjend yn
de delta fan
de sudewyn
skomwite blom
fan sharons delling

sjong út dyn bast
in lichte bark
de titelroas
beeft op 'e hark
ûntweitsje twirre
stjûr it skip
mei aelwegeur
en rook fan mirre
it skip dat swiet
bifrachte giet
mei wize en wurd
fan 't heechste liet

[p. 328]

Fasetten

de kastanje hat feeststeken op
as er se ôfnimt foar de wyn
o dan skriemt er konfetti

in jonge ropt de mem
de dea set de wekker en routineard
bigjint de kalinder ôf to tellen

de prunus swaeit waerme súdlike
boeketten tusken klomske iperen beammen
op in kâld hiem by warten om
de ipen hawwe elkoar
de prunus hat moed
as in sigeuner ûnder de witen

jûtse wy oer betonsingels withwerhinne
net yn 't minst oergunstich klappe
de beammen yn al har komike hantsjes