De Tsjerne. Jaargang 16

[p. 317]

[Nummer 11]

Sjoerd Spanninga:

De alde machten

De âlde machten
ha mar wer in greate bek
en mannichien dy bevet foar de takomst
fan it skaei
dat nou noch widzet yn 'e wein
en ek it eigen libbenslot
wit men bidrige
troch de eleminten
it eksplosive
fan in laden tiid
al kin dit faeks gjin kwea
it leave sels
hwant foar de hege skeppingswil
dy't alles draecht en driuwt
nei djipste doelen
falt ús de minsklikheit
in skurve fodde fan 'e lea
en klaeit ús inkeld noch hwat drek
it skeamele gewisse...

Amerijen

Nou draecht de nacht de lampe wer
en ljochtet lâns it finster
oer de slangenêsten
en de njirretongen
mar earne
glinstert stil it wetter
fan in reidpoel
en syn eagen flaeije
de moarntiid sil de blommen
dy't noch sliepe
sierlik iepen bloeije
en fûgels sjongend út 'e hannen
waeije litte.