De Tsjerne. Jaargang 16

[p. 261]

Johs. Couperus:
Hillich nachtmiel

it oargel spilet syn meldijen
de wijing waret rûzjend om.
nou sjongt in stim de litanijen
de Harder noeget; minsken kom.

in fresko siert de stiennen muorre
om tafel stean de stuollen ré.
dy sizze ús, kom susters, bruorren,
skik oan, nim plak yn Heite sté.

hwant sjoch de Hear yn ús formidden
dy brekt mei 't brea ús tsjuster libben
en noeget elts in taest to dwaen.

Hy skinkt de wyn foar al Syn sibben,
jowt nije krêft har breklik bidden
en wol hjirmei ús skuld forjaen.