De Tsjerne. Jaargang 16

[p. 102]

Avraham Shlonsky:

Ut ‘arbeid’

Kanteljende moarnsloft - wringbyld fan in mânske terebint
En de kop fan Absalom, goudbikrolle
Fongen yn 'e tûkekrún -
Sinne! Sinne!

En ik bûch my del nei it sân
Under seminten twang hymje de heuvels:
Hwat moatstû hjir, minske, om de wyldernis
In bytling to slaen yn syn bek?

En hommels swypke de eastlike stoarm
En as keppels kamielen, gjin rider biwend
Stoarme it oan op 'e nijbou-stêd
Sân!

Oer asfaltwei en hûsfoundearring foel har stoarmrin
En har fine hoeven
Feninige sânkerlhoeven
Sloegen myn oantlit:
Forjilding!
En de roungiseljende winen floiten:
Tobek nei de steppe, tobek nei de steppe!

En ik kearde myn hân
(En yn myn hân in skeppe griis fan speesje)
En de nije rydwegen trunen: Har nei, Har nei
Birongje se, birongje sel

Ryd de steppe yn 'e stringen!
Lûk de asfaltwegen strak as jaechlinen
Ik hâld de leije, ik stjûr
Ik bin - arbeid!

As opstutsen fûsten rize nou út de steppe
Hûzen - hûzen - hûzen -

En ik fiel:
Ik bin it, dy't fongen bin yn 'e tûkekrún fan 'e moarntiid
En yn myn hân leit as in blinkende striel - de leppe
En foar my út laket de stêd, de nijboude:
Sinne! Sinne!

[p. 103]

Jeruzalim is in heuvelsted

Jeruzalim is in heuvelstêd
Syn hichten bin groune yn goud en bikrânzge mei goud
Hwant tusken har gongen de mannen dy't God seagen
Trêdden yn hearlikheit de preesters
moansiik fan hilligens.

Tsjoch de heuvels yn
En speur de forsille stiennen
As de bonken yn Ezechiëls delte;
Swietrook fan libben sil kringe yn dyn noasters
En bûten sinnen silst profetearje:

‘In stien op in stien wurdt in muorre en in hûs
In hûs en in hûs wurdt in blinkende foarstêd
En sa bou ik Jeruzalim.’

Jeruzalim is in heuvelstêd
Kweahoalen skûlje yn dizze heuvels
Yn rotskleauwen nêsten fan 'e earn
En Jeruzalim is in dou.

Snúfden hja galge-ies
It Kedarsnaesje, kûpjende yn har kampen?
De earn set op dy, Jeruzalim
De njirre moot dy ha, gazelle ûnder 'e folken.

Gazelle fan Sion
Hja wolle dyn foarstlik gewei tsjin 'e groun.