De Tsjerne. Jaargang 16

[p. 86]

Yehuda Karni:

Foegje my yn 'e bres

Foegje my yn 'e bres, fan 'e losse stiennen fen
Triuw my mei hommers fêst
Hwant de sûnde moat soene en de skuld foldien
Fan it folk dat by púnfallen rêst.

Hoe goed in stien to wêzen
ûnder al de stiennen fan Jeruzalim
To witten: myn biente bout de fêstingwâl op
Dat dy't myn siel naem ek myn lichem nim
Hout ta dyn flamme, folk, lûd ta dyn rop -

Set my by Jeruz'lims stiennen, foegje m' yn syn muorren
Bêdzje my yn semint
En myn kniezend biente sjongt lûd fan 'e tuorren
Ta de Messiah's advint.

Bea fan in frou

Hoedzje my God foar de wyn sa skrok
Foar de stoarm út de woastenij
Om it hoekje bou en it hinnehok
En yn it skuorke de twa kij:

Dêrta dochs is my it libben jown
Fan ús mem yn in faeije kream
Dat ik brea fan in meagere ierde woun
En hwat frucht fan 'e figebeam:

En dêrom stean ik Jo ek net tsjin
En wol ik de muoiten net achtsje:
De skeamele bisten, it sober gewin
En dat ik wer in lytsen forwachtsje.