De Tsjerne. Jaargang 16



[pagina 8]
Jan Dotinga: Dyn eagen dyn eggen hawwe de tsjoen fan sjongsum wetter spegeljend fan do re mi peareljende kimen slach dyn earmen om de sinne draech dyn blauwe fjurren yn dit kâlde ljocht nou lizze de dreamen tin forware op dyn antlit
Bifruchting frou lit tusken de hantaesten dy't ik skriuw en deis formearje altomets ris in kymjend wurd falle wurd dat it lok op myn tafel leit en dat ik dêrnei yn myn fingerseinen skroef

[pagina 9]
Lyts wunder lyts wûnder hoe bistou sa forsille rekke yn it sêfte petear foar elkoar seachstou de hoeden forbjustering om dit stadich langjende lok hoe't ús siken rutsen ta in utersten fûgel dy't flinterlicht dyn wêzen biroerde fieldestou it skaed fan de taestende wurden dy't wy suver skou op dyn mûle leine witstou dat ticht ûnder dyn oerflak ús eagen lizze
Bern yn 'e rein rinne de greaten drinkeldea yn de rjochte slach fan it wetter tusken dizze frjemde deaden boartet in bern yn ljochtsjende douns fan dronkene drippen smelle mearkestins yn de blankwite rein telt er forheard de sulveren skulpkes forwaeid op de dobben boppe-ierdsk op it wetter