De Tsjerne. Jaargang 15

[p. 297]

[Nummer 11]

Tiny Mulder:

It wetter sei

tink oer it skouder
tink oan it park
de beammen sliepkolommen
sliepwanneljende blommen
sliepdronken paden
mar it wetter lei wekker
it wetter praette

it iepen wetter snjitte
klearwekker heldere letters
mei glêzen glinsters
as ljochte finsters
dêr't yn it slieplân
tinzen dreamen op etse

witst hwat it wetter sei
yn dy praetske rite
doe't de wyn woele
yn 'e dream
en in beam ûnkundich
in blêd forlear

it wiisde ôf de skuld
oangeande keningsbern
oan bar net ré
oan set to let
ta omtleas leavje
hweromleas biminne
wetter sliept yn de nacht
argeleas neaken
de eagen iepen
spring
of kear dy ôf
der falt neat to skriemen

[p. 298]

Snein

amen seit de dominé
gean nou mar nei hûs
brún rûkt de kofje
en de Hear is hear
ek fan moarnskofjebeane

en fan de middeisheide
kraeltsjeriuwend yn in kleur
dy't ik swealp neam
hwát kralen seit de bij
heide is hunich
mjitskkleur en swietekou
seit de bij
en ik laket de skrobberheide
mei de tyngelbeltsjes
ik bin it grapke
it bêste grapke
fan de hiele heide
in grapke mei der wier wol by
en de Hear is hear
ek fan de dominé
amen seit de echte heide
en de grize wyn komt oerein
fan de knibbels en skatteret
om de swarte skieppekop

fan it earnstich wurd
kinstou net libje bern

[p. 299]

It oare lan

ik wol touterje sei ik
touterje yn wolken fan trinten sjongen
en núnderjend it oare lân bitinke

ik wol touterje sei ik
touterje yn wolken fan faezjend fluitsjen

tusken myn eagen wennet in fûgel
dy't jounich fluitsjend hwat toutere
jounich touterjend hwat fluite
hommels swei en fanatyk toutere
swingend op it steile wurd
fan de heechste wyn yn de stagen
en licht laitsjend troch it flues
glied nei it nije lân

ik wol touterje song ik
touterje yn wolken fan licht laitsjen
yn de faet fan 'e fûgel

[p. 300]

Terra incognita

hwat frjemd lân biminde
is yn dy wurden
ik ken dizze rotsen net
de kleauwen en de kûlen
myn fuotten roppe alarm
en hwat de wâlden en de séën
bergje bifangt myn fingers

lianen algen

pearels orchidéën

gjin goede houn wiist my de wei
gjin wichelroede knikt
dêr't ik dy drinke mei
ik ken de tael net
dy't hjir sprutsen wurdt
forstiestou my

as ik in tael praet
dy'stou net forstiest
ast ûnbislein bist
om myn tekens oan
dyn weach to lêzen
sil ik fannacht
forsketten út myn skûle
forwaeide fûgel wêze
dy't yn dyn lome sliep
dyn echokûle
in kiel opset