De Tsjerne. Jaargang 15

[p. 285]

Inne de Jong:

Wylde ierdbeijen

by in film fan Ingmar Bergman

De master filmt in fisioen
en set de klokken stil,
hja ha gjin wizers mear
dy't ûnmeilydsum nei de ein ta rinne,
allinne sifers en men kin fan XII
nei rjochts, mar ek de reis werom bigjinne.
Hy telt werom nei d'oarsprong ta,
hy telt werom en ûre en dei,
in hiel mislearre minskelibben
springe út de nacht fan juster wei.
De brêge fan ûnwennigens oer,
- smel is er en dêrûnder wankt de dea
en neare echo's roppe út de bergen -
stiet men wer yn it oanbigjin:
in leafde sterker as de tiid
jowt alle dingen doel en sin,
Gods amme strykt oer stille wetters,
in myld ljocht souwet troch it beamt,
der is in faem, ierdbeijen sykjend,
dy't opsjocht en jins namme neamt.

Hwat wizer en hwat drôver en hwat blider,
ûntdutsen oan syn wêzen,
komt fan dy reis in iensum man werom,
hy draecht it stigma fan syn skuld,
mar is ta 'n nij bistean genêzen.
Syn tiid sirkelt nou om it brânpunt
fan ien biskiedend amerij,
in bern allyk giet er syn lêste dagen,
fan skrik en freze frij,
roerdend it paradys bylâns,
hy heart in stim dy't ropt
út alle winen wei,
as aenst de dea him hellet,
dan giet er glimkjend mei.

[p. 286]

De wyn ut de fiere kimen

Die wind uit die Torwana-berge
het haar skoot vol mos.

Ingrid Jonkman

De wyn út de fiere kimen
bringt in boadskip fan libben en fan dea,
fan dea en fan libben:
hy hat de earmen fol blommen
en struit se rynsk oer de lannen,
dat natûr in hôf fan Eden liket,
hy fiert radio-aktive eleminten mei
dy't de bern fan Hiroshima,
fan Ljouwert en Amsterdam bidriigje,
hy sitearret it wraekliet fan Lamech
en de profesij fan Jona,
mar mei his Master's voice
sprekt er fan oare dingen,
fan libben en oerfloed
en fan in greate brulloft,
en by syn fioele
dounsje de keallen sûnder euvelmoed
en boartsje de bern.
De wyn út de fiere kimen
waeit oer slachfjilden
en bloeijende mieden,
hy lústeret troch it brutsen reid
en sjongt foar forsleine herten
it liet fan de hope.