De Tsjerne. Jaargang 15

[p. 205]

Sjoerd Spanninga:

Tsjerkeliet

It is de man oer alle boegen slagge
hy komt der mei fan bêd en 't is syn rêsten
ik sliep fansels op âlde mûzenêsten
en jo miskien wol yn de fryske flagge
sadwaende gean ik gauris by him sitten
hwant sjonge ek de foltsen op de foarste
as moasten de bazunen der fan boarste
men wit jin yn syn neite net forlitten
soks kin him lykwols mar oan ien ding lizze
en grif net oan de endokrine klieren
hwant dêrfoar sjocht er fiersten to ynfieren
oer my hinne - dát moat ik earlik sizze
per saldo is de kwesje dus wol dizze
in reden om syn swang hwat nei to swieren:
it is de man oer alle boegen slagge
hy komt der mei fan bêd en 't is syn rêsten
ik sliep fansels op âlde mûzenêsten
en jo miskien wol yn de fryske flagge.

Extra ecclesiam nulla salis

Hwat koe de tsjerke wer in pronkstik wurde
hie men de siel net út it libben wjudde
en liet de slakken yn 'e muorre groeije
de hurde gevel soe fan hill'gen bloeije
nou ha de minsken wol har goede wurken
en hearre wy net langer by de turken
al is 't fansels ek mei in dimmen herte
dat wy ús hulde op 'e drompel sette
mar 'k ha wol moed dat hja it ús forjowe
dy't harren oer de diggels faeks bisauwe
hwant is men bakjeman of boargemaster
in ider hat in skuor yn it albaster.

[p. 206]

Bloei

Ik seach fanmoarn by 't opgean fan de sinne
noch kâld en winterich de glêzen gloeijen
doe kaem de simmer troch de doarren hinne
as stie it foarjier al nei blêd en bloeijen
der dreauwen wer seizoenen yn 'e reiden
de beammen hongen fol fan rypjend ljocht
ik hie de libbensgong wol fan har beiden
sa waerd myn hert hjir ta ûntjowing brocht.

Damp

Al dwaelt der noch in fiere glâns
fan âlde melodijen
bytiden wol de haven lâns
en yn it skiere swijen
de dize hinget stil en mêd
gjin fûgel jowt mear azem
it libben wurdt in lege stêd
de mins - in hânfol wazem.