De Tsjerne. Jaargang 15

[p. 169]

Inne de Jong:
In moardner komt thus

‘Hjoed silstû mei my yn it paradys wêze’

Dy wurden dwêste need en pine,
meitsje 'm foar ivich frij fan syn forline
en skiedend komt oer him it fisioen
fan in nij, ûnwitten strieljend lân,
dêr't alle dingen oars en iepen binne,
hy sjocht gjin stjerren, moanne of sinne,
mar waermer as in ierdske maeijebrân
is elke kym fan ljocht oerbloeid,
stiet elk ding stil - en wyttrochgloeid
oant op 'e grins fan syn geheim
en nije namme,
elk ding hat hjir syn eigen flamme
en syn oarspronkelik forhael
bûten it medium fan de tael.

Him heuge út syn âld melaetsk bistean
allinne trije krusen
en in wurd dat him út skuld en doem,
út de binearing fan it donkre bloed
weitilde en as in bern yn memme' earmen
feilich de ûnbikende nacht yn droech.
Hoe lang is 't lyn, in amerij,
in dei, in ieu, in ivichheit?
Hy wit it net en telt it net,
hwant tûzen jierren wurde wei
yn de forjeffenis fan ien dei.

In hân wurdt fearlicht op syn skouder lein:
de Master sjocht him oan
en swijend geane hja togearre
op reis troch koele, kleare moarn,
in paed by blinkend wetter lâns,
in ljochte kling tomjitte,
dêr't fan de oare kant
in sjongen, in gejubel oanrûst,
in Soli Deo Gloria,
it nije liet fan 't Laem,
dat al wrâlds sûnden op him naem.
Sfearen en eleminten sjonge mei
de halleluja's fan Gods dei,
dêr't er yn opgiet mear en mear
ûnder de eagen fan syn Hear.