De Tsjerne. Jaargang 15

[p. 161]

[Nummer 6]

Durk van der Ploeg:

Dit is de stilte fan de wrald

Dit is de stilte
fan de wrâld
hwêryn elke dei
ûndergiet yn
ierde en jiske.

Hjir wennet de stilte
yn woastynske wiidten
dêr't de sinne
skriuwt yn it sân
krytwite streken
tusken fûgels en stien.

De beammen steane
yn in longe ljocht,
weauwend tsjin
de seame fan de wrâld:
ta teken fan libben.

Froulju sliepe
oan de boarne
njonken har ierden krûk.
De wyn waeit har hier
oer de ierde.
Hja geane oerein
as de middei
slûget as in âlde man
en dûnkere skaden
evoluearjend slagge
om it hûs fan de
deade.

[p. 162]

Gehucht

Hjir lizze de huzen
as stille dieren
oan it wetter
amjend yn it
ljocht.

De minsken, dieren
en beammen
binne út neat
ûntstien,
mar hawwe in
bigjin makke
it neamen wurdich.

Yn dizze mienskip
mei poreuze frommens,
hwêr nammen en
neamen ien binne
forgielet de tiid
as perkamint.

[p. 163]

It hege hiem

Under de sinne
it hiem en
it hûs.

Oer de ierde
groeije leaden
de skaden.

Wyt bloeije de
forwoechsen beammen
tsjin in wyld hiem.

Hus fan myn jeugd

Under de beammen bûcht
âld it hûs
tsjin de nawle
fan de ierde.

Slacht it grien
oer de blinen
frisselt de klimmer
de goatte.

Is der earne
in fûgel to finen
dy't him skerpet
oan de skuorre?

Der is
nin hynder
nin helter.

[p. 164]

Amulet

Dea de fûgels
falle de fearren
blau de nachten
slypje de wynhoannen
de skuorren
de fûgels hawwe
gjin hûs
ûnder de moanne.

Heech de wolken
leech de rein
bringe de doarren
de deaden út.

Opwoechsen ûnder
it skean fan de
sinne geane traech
de nachten forby
en der is dêryn
gjin wjukslach
gjin fuotleast slacht
om oer de hiemen.

[p. 165]

Findel yn fjur en wyn

Lead de ierde
fûgels de wyn
de man in fane
op 'e hichten.

Gean troch de doarpen
faezjende flokken
drage de beammen
bilen en findels.

Is de sinne brea
de moanne in dea ear
leech oer de lannen.

Fjûr en wyn
stiftsje de ierde yn
dea en forfal.