De Tsjerne. Jaargang 15

[p. 129]

[Nummer 5]

Durk van der Ploeg:
Foarjier^*)

I

Lizze oer de ierde
de lannen braek -

Lichtet it lânfolk
it ark fan 'e deuvel -

Toarkje oan de tsjoaren
de wear en it wouter -

Wringelt op 'e estrik
it swit en it sûr

II

Lizze oer de ierde
de lannen braek -
slaen de swingels
de lêste skeaven,
wilens giet oer
erf en feet
it skeel
troch de dille
en op it lok
fan it jiermel
set stadich
de siedding yn.

III

Lichtet it lânfolk
it ark fan 'e deuvel -
dan wurde de dagen
lang oer de ekers;
stiftet de himel
in nij seizoen.

*) Dizze fersen foarmje ien gehiel mei de syklussen Twaris fiif fersen en Winter, publisearre yn de nûmers fan oktober '59 en maert '60.

[p. 130]

 

En yn de doarpen

 

krimpe de wurden,

 

skinke de krûken

 

it lêste brout,

 

slane de fûgels

 

fannijs yn it hout:

 

falt oer de ierde

 

it lân yn 'e ripel.

 

 

 

IV

 

 

 

Toarkje oan de tsjoaren

 

de wear en it wouter -

 

wilet de frucht

 

fan it âlde seizoen;

 

slacht om de krûken

 

duorsum de wiette,

 

djip yn it hûs

 

bin de skealjen wyt,

 

tart it rommer as

 

inkeld de mjitte

 

as by jiertiids

 

oanbigjin mei

 

jonge drift

 

ûnder de winen

 

winne de fruchten.

 

 

 

V

 

 

 

Wringelt op 'e estrik

 

it swit en it sûr -

 

slipet de tiid

 

yn de spegel.

 

Giet faezjend

 

de wyn om de

 

needrige wenten

 

en deadet ûnder

 

de fane it feest

 

as leech oer

 

de kimen it folk

 

by it lieden

 

drage yn 't swil

 

de deaden út.