De Tsjerne. Jaargang 15

[p. 97]

[Nummer 4]

Jan Dotinga:

Dooptsjinst

middenmank
ús biwuste witten
leauwend
yn de foarm
en yn de logika
wurdt it wûnder
wetter bloed
bloed wetter
wurdt in sljocht momint
wyt yn ivichheit

as ik in bern wie
soe ik kearsen
foar Dy baerne
en om de sêfte flam
Dyn hannen sjen
myn stille eagen
soene yn de lytse lôge
ranke ingels wiuwe
en harren sizze
fan it feest
fan moarn

in hûs fan wurden bouwe
en mei wreedfrjemde lûden
de wrâld yn pún sjitte
en it libben in dykbrek

de minsken hawwe
stienkoaleagen
doch earne moat in finster
op helgolân wêze.

[p. 98]

Reis

ús tinten huzen
rôlje oer dellings
troch hichten
blauwe wegen lâns
nei it greate sté
dreamt it ûnfolsleine
yn ús ieren
slacht in deiske sinne
wite skaden
tsjin de muorren
lizze de founeminten
krúsfoarmich
forlitten yn de ierde
is der in Hân
dy't alles yn biweging set

My

nammeleas en blyn
yn it neakene wetter dreau
stadige stream
nei de wel
krij ik eagen
yn de Hear
harkje ik myn ear
yn de Geast werom
en wurdt myn rûge stilte
wyt as in bern

myn mûle
skreau tsjin beammen
brún en dea
foun it hymjend andert
yn it âljen
fan bisten en masines
fynt de wurden
yn it Wurd werom

as in grintstien
slipe yn de sé
oant it swarte
waerd ik foun
fan de Soan

Hear
ik bin
wolken wetter
snie en sinne
yn Dy

[p. 99]

Maranatha

de sinne sloech
dwers troch it ljocht
nei de ierde
en foel
it blau forweegde
en sakke skean
troch de wolkens
de beammen
leine roungear
boppe 't wetter
fisken dreauwen op 't lân
en fûgels sonken
yn de sé
de minsken stiene
miswoeksen
yn harren tokoart
mar de hilgen
dripten fan
bloed en Bloed
en setten har fuotten
op lucht nei de loft

Bea foar 1960

Hear
ús skip fart
yn de flam
fan sé en sûr
lâns mei de wyn
op nije haven yn
Hear
ús skip rint
ûnder wyn en brea
flechtich as in
wynkape
Hear
set it skip
oer de sé
op 'e Wyn