De Tsjerne. Jaargang 14

[p. 193]

[Nummer 7]

Sjoerd Spanninga:

Fanfare

Dat hja it griene waes
mei 't stille fjûr bihongen
de treurbeam
holden foar de gouden rein
en hja de swannen
soms foar guozzen seagen
dat wie in minskelik forsin
en koe men wol op d'âlde eggen sette
mar doe't hja njonken
de biwende paden gongen
en út in parkje sketterjende
titelroazen
de giele feestmuzyk klonk
fan trompetten
wist fuort in ider
harkjend nei de koperen koupletten
it fanfarekorps stie dêr to blazen.

De piraet

Nou reitsje 'k myn faem
wol oan 't kaperfolk kwyt
hwant op it balkon
stiet foreale de nacht
in swarte bandyt
en hy lústert myn leafste
juwielen oan 't ear
en stekt har de heale
moanne yn 't hier
de gloeijende sier
fan in spaenske kaem
dat har tosken
dy laitsje har glânzjende wyt...

[p. 194]

Romtefeart

Hat men de himel sels net
yn jins hert
men sil der grif net komme
mei 't raket.

De kritikus

It is ús plicht to leauwen
hwat de learden melde
hja ha wol faker ús bitrouwen
yn 'e ruiten spjelde.

Episoade

Neat hat op ierde
foar ivich bistân -
in stille drôvenis
lûkt oer de dingen
de geur fan dyn hier
rûkt út de seringen
de tros yn myn hûn
hinget swier as in hert...

It gastmiel

Hwat bliuwt der geastlik oer
fan mannich opperteur
makket men de roppert skjin?
in baelsek fol fearren
en in bealchje as in heinderbal
ha 'k soarch -
dat lit de wolf mar yn 'e tosken sitte
gjin bern sil him der oan fortille
by myn witten...

[p. 195]

Rosa Luxemburg

Bloedwaerm lei dizze frou
de takomst oan it boarst
en read-opstannich wist men har forset
de leafde fan in moedich hert
dat sterk en great to libjen doarst
en hwat natûr har sei troch blom en blêd
it wie har eigen djipste driuw
hwant hwer't de geast
syn wêzen ta ûntjowing brocht
út hurde groun fan maetskippij
en briek de toarre wet
it stil bisteande
foar nije groei en heger mooglikheden
seach hja harsels
de ierde trou
in suster suver it gewaeks
de siele fjûr en frede
omstriele fan in ljochtsjende genede
it jier dat him nei bloeijen socht...

Pinkster

Sil 't ea wer sjonge yn myn hert
de geast mei hillich fjûr my dope
wol dan it deade hout earst slope
dat it fortart nei eigen wet
mar libben opstiet by de stream
oant blêd en blossum iepen geane
en fûgels flamjend út my fleane
in bloeijende amandelbeam.