De Tsjerne. Jaargang 14

[p. 136]

Durk van der Ploeg:
Fjouwer fersen fan it oanbigjin

OANBIGJIN
It lân hat
gjin namme
it lân is
brea ûnder
de sinne
en de beammen
binne waerme
lânlichems yn 'e wyn
wiuwend oan
har nawlen
nammeleas nij
yn it Ijocht
fan in molkwyt
forline

en de fûgels
binne lytse profeten
oer it wetter
fan de geast.

ADAM
God skoep Adam
út 'e groun
in man út
wetter en lân
lei by in namme
langút yn it
sân

berne yn it
fruchtwetter
fan de tael
in teken foar
de sinne
dielde hy
nammen yn
syn kiel
út it lichem
fan flesk en
geast.

[p. 137]

 

EVA

 

Adam lei

 

ûnder in beam

 

to sliepen

 

doe boude God

 

in frou

 

út syn boarst

 

 

 

in optearde

 

fûgel yn

 

it ljocht

 

 

 

stim yn

 

de stiennen

 

stilte fan amjen

 

 

 

lichem út

 

de Adam

 

fan de ierde.

NAMMEN
Doe't by de oarsprong
fan de ierde
it lân sichtber
dwaende wie wyt to wurden
boppe it wetter
en de beammen
har hannen iepentearden
nei de himel
wie God dwaende
haednammen
to jaen oan
lân wetter brea
hân eagen mâle
wie der in bigjin
fan neamen
hweryn Adam de dieren
nammen tadichte
foar de kommende ieu
skreaun yn de
snie fan ús eagen
hweryn alles liket
nea skepen to wêzen.