De Tsjerne. Jaargang 14

[p. 42]

Sjoerd Spanninga:

Delta

De nacht sjit fol geheime tekens
it libben sjongt de dea
in fiere fluit
men hat it kwea forspile
by de lytse lusten
en 't goede wer genoaten
fan de dei
lykwols íén suver amerij
bloeit jin de geur fan kamperfoelje
soms tomjitte
dan pûlje út 'e bast
opnij de beammen harren skamte bleat
hwant troch forhoalenheden
dûke de bigearten del
wylde fûgels lûke hja de geast
oer iepen einekoaijen
sa wurdt de piip de ûnskuld sels
najaden sjocht men efter reiden matten
en it weelderich strewel
de eagen blier fan boartsjen
dat mannich pylger lâns de polderpaden
lit dêr gol en graech syn pij
om minsken is nou frede
spegeling fan ljocht
hja makket har kontoeren
sulverskier
al rint it ûnderein op bokkepoaten
of yn geitefel
noch tusken dyk en slyk
mar 't wetter floeit
de himel kin men net mei sloaije
in springtij
ljept de sé aenst foar de kust
en de rivier
delta fan de greate stilte
tilt net de stjerren
machtich it gewei.

[p. 43]

Iselmar

In wjokslach fan de dyk
is 't wetter dampich fjûr
dat earne libbet yn 'e loft
pûr sinnedize
de skippen driuwe hjir op stilten
dy't men lang forgetten waende
griissulverich fan sfear
de netten steane yn in ûnbisiele wrâld
noch skier fan skimeringen
mar in ûneindich en wiidsichtich glânzjen
giet âl mear syn gongen
en wint aenst wol in klearte
hwer't de kym foar wykt
de ierde hat it antlit fan de himel
dizze moarn
sa treastelik forduldich
is har swijen
hjoed skildert de natûr har masterstik
it rêsten fan de romte
en de tiid
in ivich ljocht
dat blinkend en biskûle
wazemt út de wolken
sykhellet hja it eigen wêzen
wiis trochskinend op sjineeske side
de geast dy sjocht de dingen
yn it hert.

It rabbelemint

Jawisse, 'k kin fan dij wol spuije
dóú leist de neilen hwat to druijen
en speakest dij de luije lea
op 't mesthok foar it deistich brea
ik bealigje fan ier oant let
lykwols dyn fuotfaech bin ik net
sjoch nei dyn broer op nij guiné
hjir bleau er altyd de risée
mar bij de wylden wie er thús
hja fielden wol dy heart bij ús

[p. 44]

 

nou sit er yn de fûgelkop

 

en slacht er dêr foar master op

 

of om in oaren-ien to neamen

 

en dij noch better ôf to seamen

 

tink oan de sus fan jouke bier

 

dy't troud is mei in marinier

 

hja seach bij dij it spark wol dwalen

 

dou libbest' inkeld fan forhalen

 

mar dizze man is bij de pinken

 

hij hat de jas fol gouden finken

 

sa'n frommes hie hwat fan dij makke

 

dan soest net bûten 't potsje kakke

 

hwant hiest neat foar de bern to bikken

 

hja sloech de biezem op dij stikken

 

hawar 't hat net sa wêze meijen

 

dat hja it reau krig' en de leijen

 

't is ivich sûnde fan de sinten

 

dy't men spansearret oan studinten

 

wij bodders ha der krom foar lein

 

hjá jachtsje mei de jongerein

 

en ride yn in sjike sjees

 

fan acht p.k. nei de sjinees

 

en dy set har in lekker miel

 

mar ik sjoch alle bearen giel

 

hwer moat dat hinne mei dy kluchten

 

bin ik allinne goed foar suchten

 

dou hast mij nou genôch formotte

 

en meist der fierders sels foar wrotte

 

ja krij mar net in tapsk gesicht

 

it is op 't lêst myn djûre plicht

 

om dij it bêste foar to hâlden

 

al bist in lider fan dyn âlden

 

it jowt foar ús soart folk gjin foech

 

oerdwealsk to swetsen yn in kroech

 

of gean op sjou mei pierewaeljers

 

dy't dounsje om de oargeldraeijers

 

en leafst bij fyftjin froulju lizze

 

hwat mei de boargerij wol sizze!... -