De Tsjerne. Jaargang 14

[p. 17]

Tineke Bethlehem:

-

der is in blom brutsen
bloed sûnder kleur
dript lâns de stâlle
jazz-noaten springe oer
it kezyn en laitsjen barst
kapot tsjin de muorre oan
de oare kant
plassen sinneljocht rôlje
op weagen fan lawaei tusken
de huzen

ik nim myn rokken by elkoar
en flechtsje foar it libben

-

juster en moarn
bin twa séen
bistû juster of
bistû moarn en
hwerom is de sinne
sa read
't is oft hja
kapotbarst tsjin
dyn lippen

-

der is in stilte
moanne en beammen
en tûzen waerme
dreamen stekke har
hannen djip
yn my

[p. 18]

 

-

 

 

 

ik rin troch

 

in tunnel is

 

dit hjoed of

 

is dit juster

 

nimmen is der

 

tusken

 

 

 

-

 

 

 

yn streamen fan sinneljocht

 

brekt stadich myn hert kapot

 

foarsichtich tingelje de diggels

 

tsjin elkoarren oan

 

in heapke sinnesplinters yn

 

in puoske leafde hoeden stean

 

ik to sjen as de leafde fuortrint

 

hwat hoopleas neat bliuwt

 

as ek de sinne

 

fordwynt

 

 

 

-

 

 

 

in lytse biferzen tûke

 

oan it biblomme rút

 

in stille útsjitter fan

 

leafde forstoar op it

 

hurde glês noch kâlder

 

as de wyn dy't wer

 

oer myn tinzen blaest

 

 

 

de eagen wiid en stoarlend

 

gjin triennen lit se mar

 

forstienje oan it rút

 

ta in lytse biferzen blom

[p. 19]

 

-

 

 

 

de kadòns fan de drum

 

bûket it wyt fan dyn

 

tosken de fioele wurdt

 

blau yn in frjemd ljocht

 

dyn eagen bin griene

 

stjerren ûneinich fier

 

bist hiel tichte by

 

 

 

-

 

 

 

de knoppen fan de

 

apelbeam bin rôze

 

spatten tsjin de loft

 

jonge tûken rankje

 

tsjin de muorre

 

amleas wachtsjen

 

op de sinne

 

 

 

en ek myn hert

 

amleas wachtsjend

 

 

 

-

 

 

 

ik rin lâns it wiid

 

fan myn langstme

 

de sé en de mar fan

 

myn hert de fiere

 

fûgel ropt my de

 

moanne glimket om

 

myn berte

 

 

 

>blauwe roazen en

 

molkwite beammen stil

 

glidet har rook oer

 

it swarte wetter

 

stjerren glide fan

 

de loft is dit nou

 

of letter

[p. 20]

Read

dyn rôk is read
dyn eagen laitsje
troch it read fan de wyn

myn sinnen bin read
de tiid is read
en read is it tek
fan it hûs

read binne de knûstkes
fan de poppe

-

lit my forjitte dat
o Hear
ienris fortel my net
hwannear
it bloeisel falle moat
en ek ús leafde
oan 't bigjin
al kym fan stjerren hat