De Tsjerne. Jaargang 14

[p. 10]

Liuwe Dykstra:

Tsjuster rondo

't is nacht de strjitte tilt
licht op 'e dûnzen spegels
fan skerpe triedden rein
sulveren neaken kegels
de tiid hat om de pegels
in vacuum fan tsjuster lein
dat streaket om de klústers
fan skou útbrekkend libben
it wurdt der djipper yn wei
de strjitte huvert
fan eangstme foar de dei
en aloan gysten wrakselet
de wrâld dy't finzen leit
in lytse dize yn de klearte
fan de ûneindichheit
dwylsinnich doarmjen sjocht
en krampich krûpen
en taesten nei it ljocht
de lichte dêr't
de swarte lava lei
is yn 'e moarn wer strjitte
op in gewoane dei

[p. 11]

Net sa wolkom

in wylch is de mûtele treast
by de dea
mei grize tegels dertusken
oan wjerskanten in wylch

it dimmen bûgen koarte
der wurdt ien ynhelle
oer it paed
en troch de earepoarte

didn't he ramble
dat die er ja
mar by wie swalker
net dy iene

klokken spylje spitich
en wylgen spylje formoanje

Plakbipaling

mûlk binne al ús leafdes
mar spoaren en symboalen
yn snie biskûle berch
fortwifele bisykjen tusken poalen

mûlk binne wy
in skouwe skym
in kâlde wyn
op lije jounen
it leedzje hertsear
de drôvens mûlk
de pine
omdat wy net founen