De Tsjerne. Jaargang 11

[p. 324]

S.J. van der Molen:
Stranske kwatrinen

It doarp

Op 't winich hof lest men de nammen
en tinkt oan Riga, Bergen, Drammen.
Mar Neelke hat gjin boartersmaten
yn dit geld doarp fan jeld en sjammen.

Op 'e hoek (bosplaet)

Foarby de leste dune is 't binearjend rom,

de tijen bouwe moedsum der fan san en skom

in wrdld, dy't oare tijen moedsum slope.

Mar - bouwe, brekke, bouwe - freegje net hwerom.

Wrak

Op 't strdn in kankrich bonkerek,
hwat brike tosken yn in bek,
jit gnyskjend om de skoandre set:
dit wie in kof mei dabeld dek.

Jonge kapteinske

It has is nij, bombidich djar,
it sjocht de hiele Sadse oer.
Mar o, de nacht yn 't lege bed!
En as in klok de slach fan 't Fjar.

De gasten

Elts draecht it klaed, dat jin de simmer hjit.
En al hoe nuver guon it bleat ek sit
(it brune pakje mei rju farianten),
gjin pylger, dy't de sinne net oanbidt.

[p. 325]

De butsiker

Forsin jo net mei winkelman of smid,
mei hwat jou hospes liket, is of hjit.
Syn wezen brekt pas yn in stoarmnacht iepen,
as op 'e Grongen wer in offer sit.

Oan skylge

It is dyn dune net en net
dyn it is de kilns om yn dit grotfol Jan
doch ienkear jins gelikens to antrinnen,
as glied de minske moarn út God syn hon.

Sibskip

Siz net fan Fries, ne neam it net.
Haw frij dyn wille altomet
oan each en still, oan gong en sprake.
Mar swij - wy ha de se forret.