De Tsjerne. Jaargang 11

[p. 153]

G.N. Visser:
Twa Portugeeske fersen

Antero de Quental (1842-1891) waerd, soan fan in aristokratysk slachte, berne op de Asoaren, de oan Portugal hearrende archipel, midden yn de Atlantyske Oaséaen. Dêr is er ek forstoarn, op in gleonhjitte Septimberdei die er him yn in plantsoen fan syn berteplak tokoart. Great as dichter, as tinker en as karakter, syn spitsen neamden him de Hillige Antero, socht er yn syn libben krankyl nei de wierheit, in leauwe, dat him bifredigje koe, dêr't er frede by hie. Hy foun it net. Yn de Portugeeske litteratuer fan de 19de ieu is er binammen bikend as restaurator fan it sonnet. Neffens de Franske lusitanist le Gentil ‘son principal mérite est d'avoir fait du sonnet, ou plutöt de l'enchainement chronologique et logique des sonnets, l'expression troublante et angoissante d'un drame philosophique, sans pourtant jamais s'écarter du naturel et de la simplicité.’

De bikearling

Bern fan myn tiid, in tiid rûch en ûnhillich,
Woe ik ek mei oan 't lûde feestmiel sitte,
dêr't tule en sang, dêr't alle wylsin jitte
De langstme net fordriuwt nei kriten sillich.

Ek ik bismodze it alter, ûnforskillich.
Ik lake en myn laits wie gall’ en kjitte...
Oant my myn wissichheit ûntloel en ditte
My inkeld bleau, in hert ta boete willich!

Kapot, fol wearze, wurch troch alles hinne,
Net langer wraksljend mei in floed fan triennen
Skreaude myn siel oan God yn need en smert!

Yn 't leauwe bierre ik de kille rede
Yn roerleaze lorjitnis foun ik frede ‘..
Allinne, oft God bistiet, dat wit ik net!

[p. 154]

Yn god syn han

Yn God syn hên, syn rjuchterhên, dêr slomme
Einlings myn herte, wurrich en ynein.
Yllûzje’ dreamstins hie farwol ik sein
Lang hie ik op syn staesjetreppen somme.

As id'le sier, dy't soarchleas laitsjend om 'e
Sliepen wynt him dwealske jongerein,
Werz’ alle foarm ik, tydlik, unfolslein,
Fan Leald’ en Ideael, as wylge blommen.

As op in tsjustre reize in bern, fan goede
Memmeearmen waerm-ynlik hoede,
Him drage lit, faechglimkjend, stiltofreden,

Oer séen hinne, rotsen, sênwoastinen,
Dream du dyn dream, o hert ûntslein fan pinen,
Dream yn Gods hên, troch alle ivichheden!
(Mei excuses oan Antero Tarqûinio de Quental)