De Tsjerne. Jaargang 10

[p. 394]

Fedde Schurer:
Gedichten.

Nim my mei.

Ja, nim my mar mei
út de herberge wei
dêr't dichters en skriuwers forgearje
en libben en dea forklearje
hwant ultima ratio rex
is sokssahwat geks
as in memmekompleks
yn elts gefal ivich seks.
Mar de ober
bliuwt sober
hy is seks-tich, en fan al dy hearen
it bêst to fornearen.
Ja nim my mar mei
út dy herberge wei
mei ta lêste bislút
in platonyske tút
en dan oan dyn hân
nei in oar lân -

[p. 395]

Doaske.

't Libben hat dy nea goed noaske
altyd woeste mear reduksje -
mar dit lytse spuonnen doaske
is 't gjin wûnder fan konstruksje?
En hwat kin men goed bisjoen
foar in stûr noch mear bigeare
it lit him mei goed fatsoen
yn fjouwer aspekten keare.
Sjoch de swel oan 'e boppekant sjitten
en de ûnderkantis tear blau
dat hastû fan bern ôf oan witten
mar dû witste der neat fan ou
hwant dû makkeste alles mar stikken -
skou nou ris dit laedtsje op
dêr lizze de lúsjefersprikken
en wachtsje kop oan kop
op in heimige chemyske reden
dy't har set yn flamme en fjûr -
hja kamen alhiel út Sweden
en hwat wol men noch mear foar in stûr?

[p. 396]

Dingen.

I

De deade dingen, in guitaer
in map kopij, in finsterheak
in kofjekanne op it dressoir
hja meitsje my ynwindich weak
de deade dingen sûnder mis
forswije in wûnder heimenis.

II

'k Haw fan bitogen myn gerak
bin fan konklúzjes sêd
kalm speeglet him de jiskebak
yn 't wreaune tafelblêd
de dingen bliuwe lêste noarm
biskieden en stabyl fan foarm
it tafelblêd, de jiskebak
hja witte alteast har eigen plak.

[p. 397]

Spegel.

De kunst is gjin franje fan neat
gjin wurdpriel of idel fortoan
de kunst leit it libben bleat
en jowt der syn djipte oan.

Hwant lês ik dyn edel fers
dan is it oft freugde en fortriet
as in roas yn it spegelglês
wûnder fordûbele stiet.

Lange jacht.

Praet nou noch net fan sliepen
de dagen geane al sa hurd
en de lange jacht is wer iepen
op dat edelste wyld, op it wurd.