De Tsjerne. Jaargang 6

[p. 301]

Hindrik J. Brouwer:
De klyster
(klinget op 't Sapphyske).

Oare kant de kym toevet jit de sinne.
Ear't it blide feest fan 'e dei bigjinne
sil, klinkt lûd de klyster syn liet allinne
wyld fan 'e minne.

Dryst en swiet springt heech yn 'e loft d' opteine
sang, dy't myn genietsjende earen heine,
myn moedleazens treastend mei leaflik reine
himelske seine.

Langstme slacht alarm yn 'e nacht, as gie de
wrâld forlern - de sjonger syn hert moat bliede,
sil er mei de stream út syn binnenst fiede
toarstige ierde,

Wien' der ea wol minsken dy't sjonge koene
lykas dou, lyts fûgeltsje; 't nea net sjoene
stall' yn rhythm' en klank; har dy't harkje woene
rimpen bitsjoene?

Fan de lieten dy't ik myn libben hearde
binn' my dy fan Sappho it heechst yn wearde.
Komt dat faeks om't dy keninginn' alear de
Kunst fan dy learde?