De Tsjerne. Jaargang 6

[p. 289]

D.A. Tamminga:
Micropolis.

1. De moarns nei de merke.

It moarnske plein leit fol papier en blyk.
Oeral yn 't roun gniist ôfeart jin tomjitte.
Spulweinen kreakje lâns en oer de strjitte
Bistoar de klank fan pieramintmuzyk.

De clown fan it théatre mécanique
Dy't justerjoun jit syn fanfares stjitte
Ut d' âld trompet, switfaget fan 'e hjitte,
Bisnoeit syn neilen wurch en mankelyk.

D' équilibrist docht sleau syn sokken oan
Op 't trepke fan in wein. Noch heal yn dûze
Rekt hy de earms: yn flok? yn seiniging?

De dounseresse peit har jong'e soan
Hwat iten ta.... Dan, om 'e hoeke strûze
Sproeijers fan de Gemeentereiniging.

2. Deidream.

Blynkape pijen. Skaed falt as in flym.
Ferve toblierret oan 'e architraven.
De ljochtgasmannen stake it ûnnut graven
Nei skatten, lizzend efter tiid en kym.

Trepgevels, klim fan alve tolve trym,
Skaffe in sit oan ûlebret en raven.
Brocht hjir in ras fan pyramideslaven
In stêd ta stân mei swypslach en gehym?

Djipswetter, grien as spuolling yn in trôch,
Dêr't dreamforlern in loaije pream op farket,
Lûkt troch de pipen. Klinkerts fielle waerm.

Dan út in galmgat wei slacht in alaerm
De stilte stikken: 't is omdôch, omdôch! -
De gravers grave fierder. Nimmen harket.

[p. 290]

3. De Carillonist.

Hy bûket mei de fûst de toetseskael,
As woed er út in stribbige matearje
Eat greats en boppeminskeliks formearje
Heech en ùnrikber en yn nije tael.

Teantsjende taest er nei it fuotpedael
En lit de hiele trieddewinkel fearje.
Syn eagen sinke wei yn in mystearje:
De bline noaten fan in madrigael.

Mar fan 'e omgong tripket út it brûns
De melodij op dak en pleinen del:
In psalm, in geuzewize, in lichte douns.

En oan 'e ein, as moster by it miel,
It foarse liet fan Wittenberg's rebel
Dy't God bisong as heech en sterk kastiel.