De Tsjerne. Jaargang 6

[p. 269]

Marten Brouwer:

Lyts tuskenspul.

herten yn 'e nacht
triljende flanken
wachtet noch earne
rêstdelling' foar it
bloed dat slacht?

slûzen gean iepen en ticht
floeden wâlje heech
donkere ierde tocht
de kosmos leech

herten yn 'e nacht
skom op 'e flanken
nearne wachtet
rêst en it bloed
slacht

*_**

ik leau dat alle leafde donker is
hwant nacht is donker, bounzjend bloed is donker
en ik bin donker as ik dronken liz yn
dyn donker hier

donker de hel de himel en de ierde
en dizze stille fivers en de swiere
wyn fan donkere lippen dêr't myn tinzen
yn ûndergean

ik leau dat alle leafde donker is
koel as de sé of flamjend fjûr, mar donker
nou't ljocht fan sinn' en sinnen yn dyn eagen
donker wurdt

*_**

leafde leafde dy't útgloeid is
lit jin tofré
as alle ûnrêst útroeid is
spankrêft útfloeid is
spegelt de sé

[p. 270]

 

dounsjen, freugde forgetten

 

wêzen allinne mear

 

gjin dronkene herten

 

sêd it frettend

 

bigear

 

 

 

alles is ien, alles

 

alles is neat

 

faeks is foller

 

stiller allinne

 

de dea.

 

 

 

*_**

 

 

 

gjin hoopjen, nearne forwachtsjen

 

skel is de sinneskyn

 

skerp it bitter fenyn

 

en dochs wachtsjend, wachtsjend.

Warskoging.

Leafd' is as in sjipsopbel -
nou hjir, dan dêr ien hinneblaze.
Ivichheit? In sleetske frase.
Skitter duorret mar in tel.

Leavj' is kaerte om ús sels
tsjin Morael syn spullebazen.
Smyt dan troef oer harren azen:
ik de boer en dou de nel.

Leafde is in koele wel.
Oer 't woestynsân ropp' en raze
stimmen - mar yn dyn oase
jow 'k foar hjoed myn wurgens del.

Sa. Ast rabber's hite wazem
nou aenst fielst, wurdst net mear kel.