De Tsjerne. Jaargang 6

[p. 235]

Willem de Jong:
Sliepsankje.

Doch ta dyn eagen,
slút dyn hannen, leave,
nou't nacht bûcht oer dyn bêd
en dize spriedt it lekken,
hwant alle dûnker wurdt net mêd
dy elke nacht wer ta to dekken,
to bistopjen mei syn tekken.

Haw nou gjin noed
mar jow dy oer
oan 't bline wurkjen fan de nacht
en oan de wite macht
fan geasten, dy't op 'e nachtwyn
oanflein komme en sacht yn
dy delstrike om to skeppen
en frjemder wûnders to forwekken.

Omearmje it dûnker;
wit dat nacht en dûnker
en alles wurket mei
datst dû by 't rizen fan de dei
yn riker foarmen stiest
en farsker ta it grien yngiest.