De Tsjerne. Jaargang 6

[p. 197]

O. Postma:
Trije oersettingen nei Emily Dickinson (1830-1886).

I
These are the days.

Dizz' dagen komm' er fûgels wer,
- In stik twa mar, net mear -
Nei it âlde plak werom.

Dizz' dagen nimm' de loften oan
Fan Juny 't oerâld skynfortoan,
In blau en gouden mom.

Bidroch! Gjin bijen flean' er yn,
Mar ik, meinommen fan de skyn,
Soe hast it leauwe ha;

Oan't risten sie jow' tsjûgenis,
En in blêd, hwat skruten en ûnwis,
Wjokt sêft nei d' ierde ta.

O simmerdagen' sakremint,
O lêst forien as nachttiid wint,
Stean ta in bern om yn to gean;

To hawwen oan it hill'ge diel,
To sitten oan it wijde miel;
Dyn wyn as sill'gjend bloed forstean!

II
I'm nobody!

'k Bin nimmen! Hwa binne Jo?
Ek nimmen? Dan ha wy in span!
Mar wês wiis en bipraet it net fierder:
Hja dienen ús yn 'e ban.

Hwat in aeklikheit, is men immen!
Hoe plat, de godgânske dei
As in froask syn namme to bringen
Oan 'e sompe, yn oanbidding wei!

[p. 198]

III
Of all the souls.

Fan 'e sielen dy't dêr skepen stean
Die ik myn kar op ien.
- As Tins him fan de sinnen skiedt
En hat de útflecht dien,

As hwat der is en hwat der wie
Forliest al syn forbân,
As dit lyts dramastik fan fleis
Falt útinoar as sân,

As stalten jowe bleat har front
En op lûkt alle mist -
Skôgje dan 't atoomke dat 'k my socht
Ut heel de liemen rist.