De Tsjerne. Jaargang 4

[p. 203]

Fedde Schurer:

Einlings.

Easkje en oerfreegje docht men dan net langer
men stoppet it idel en bernlik gesanger
skriuwt in nul ûnder de ûnoplosbere som

men bisiket it mar sa goed mooglik to rieden
hwant sa faken al state men hannen to blieden
sa faek die men batsk, ûnforduldich en dom

hoe minder men yn 't ûnbirikbere stoarret
hoe lytser de kâns dat it hert him bikoarret
hoe mylder it jounsljocht oer 't waeijende skom

in man stiet dêr stil oan 'e grins fan syn dagen
en fynt by it lúnjen fan fleagen en fragen
syn byld yn it spegeljend wetter roerom:

hannen dy't al biskiedener kieze
eagen dy't stadich de gloed forlieze
en in mûle mei nije tearen der om -

Lytse retraite.

Four Sjouk en Fokke Sierksma.

De nacht wol ik trochweitsje
komt noch in moarn foar de blinen?
Ik moat in ein meitsje
om in bigjin to finen.

De frou fan Lot stiet forstienne
yn it park by de roazen,
Juster jit skynde de sinne
oer sounen en leproazen,

Hjir libbet men by de graesje
fan in bloedleaze boargerij
bang foar alle konsternaesje
en foreale op rezinebrij.

[p. 204]

 

En ha jo it ek al lêzen

 

dat oandwaenlike forhael -

 

Ja, mar lit my yn myn wêzen

 

ik krij lêst fan myn âlde kwael.

 

 

 

Dat is hwat min sa to fortellen

 

mar ik moat der dan út foar in skoft

 

swalkje troch spoek'ge strewellen

 

mei in gekke moanne oan 'e loft.

 

 

 

De gealju yn de earste sliep

 

allinne de bêsten net

 

en in forlern sleatriderich skiep

 

komt dêr grif noch net to let.

 

 

 

Dus liz ik yn lêst biswarren

 

mei wissichheit tsjuster en blyn

 

myn hân op 'e klink fan 'e doarren

 

eardat ik se sletten fyn,

 

 

 

Nacht frou Lot, nacht pylderpop

 

jo steane dêr samar hwat hinne

 

mar ik sykje de swarte toarnbeijen op

 

dêr't lulke spoeken binne,

 

 

 

Fortel it bileaven net fierder, hear

 

hwant licht dat der immen fan skrillet

 

mar my lûkt it bitroude selskip wêr

 

dêr't it mes yn 'e tafel trillet.