De Tsjerne. Jaargang 4

[p. 175]

Tsjerk Wielsma:
Twa gedichten.

*

Gean troch it wâld fan myn dreamen

en lit my it spoar fan dit wyld;

Gean as in fé oer har streamen

en lit my it speeg'ljende byld;

Weagje dy lâns har ravinen

en lit my de klank fan dyn liet;

Dan sjong ik fannijs mei de winen

dat leafde en lok wol bistiet.

Dyn prins.

Foar Tine.

De tryste beammen fan forlittenheit,
dêr't kâlde wyn de wiete snie troch jeit,
forriede my gjin paed,
dat nei de hichten laet
fan dyn kastiel.

Elts wyt it wol, myn faem: Ik bin gjin prins.
Myn libben mist it skaeimerk fan de mins
dy't ridder is yn trou
en selstucht foar de frou,
dêr't by mei giet,

Mar help my, faem, út dizze deade wrâld.
Ik neam dy dochs: Prinsesse fan bihâld!
En g'rif fyn ik dyn stins
neamstou my: ‘Prins, myn prins’,
om'tst fan my lâldst.