De Tsjerne. Jaargang 1

[p. 322]

Sjoerd Spanninga:
Krysttiid 1946

Wy drage húv'rjend op ús hannen
It rjocht fan de fortwiveling,
De flam bliuwt as in frage brannen
It jier roun en syn wikseling.

Us leauwe is in simpel fers,
Sa slacht in bern de eagen iepen,
Mar lyk as dauwe fan it gers,
Dript ús de nacht noch lâns de sliepen.

't Unnoazel lok waerd brutsen sulver,
En al it leed togrúz'le goud;
De waensin broazele ta polver
De pylders út de wysheit houd.

Wy drage húv'rjend op ús hannen
It rjocht fan de fortwiveling,
De flam bliuwt as in frage brannen
It jier roun en syn wikseling.