De Tsjerne. Jaargang 1

[p. 288]

J. Slauerhoff:
Complainte

Ik bleau ek leaver by ien frou,
mar 't is myn lot, as de nomaden,
nimmer by steat ta ivige trou,
aloan to swalkjen neist de paden

troch elk fan widze ont grêf bigien,
stiif ôfkeard fan 't ynstinkt, har sûnde:
har siel foar wolfeart snoad fordien,
har drift forkrongen en forwoune.

It lok, dit fûl forhúnd akkoart
dochs, by dy iene, to forjitten:
't ljocht dat de trystens deis bismoart
nachts tsjustere genede witte,

is djûr to keap: sok swiet geniet
rustket yn 't libben aloan fêster,
boun oan it wis en rêstich liet
fan toerklok en fan leffe lester.

Ik sil wol fuortgean op in joun
mei stille trom: in desperado
dy 't longrjend siket as Dorado
in krite op gjin lânkaert foun,

om skielk, forret fan elk fizioen
en elke dream nei fierte en kym,
as lid fan 't frjemdelegioen
to stjerren, earfol, anonym.

(Oersetting Anne Wadman).