De Tsjerne. Jaargang 1

[p. 225]

[Nummer 9]

Dr. B. Dykstra:
De poppen fan Limboarch

Hjoed haw ik op it lapke groun
Dêr 't achttjin poppen lizze
Fan wyn en bloeijend gêrs forstien
Hwat bernegrêven sizze.
It wie in nearzich, drôf forhael
Fan lijen, kjeld en dridze
En 't einich rûzjen fan 'e dea
Yn achttjin wite widzen.
* _* *
Dêr 't op 'e flanken fan de Maes
De iene waensin d' oare moete
Yn 't grousum-duorjend rendez-vous,
Dat mannich feint mei 't libben boete,
Hat bonkerich de poepepols
Salang troch 't kniesde libben kloete,
Oant yn de ein, fordreaun en slein,
It geafolk stream en delling groete.

Lyk as oer skiep, by Wintertiid
Yn needwaer klom'rjend foar hoksdoarren,
Sa repe yn de tsjusternis
De kjeld en sniejacht del oer harren,
Dy 't yn dy earste ûnheilsnacht
By bloedich, godleas potfortarren
Foar Venlo yn in skieppekoai
Mei man en wiif en bern bidarren.

Hoe faek wol yn dy winternacht,
't Folleauwich hert fan smert toroppe,
Hat doe in mem mei wurge hân
Har deade hart' opnij bistoppe.
Maria ljochte myld en 't wie
As hearde hja de ingel roppen,
Doe 't fan it stjurre memme-each
In trien foel op de deade poppe.

[p. 226]

 

De reis wie lang, mar yn in nacht

 

Doe 't wyn en snieflok hoallefoallen

 

Bin Limboarchs ballingen forfierd

 

Nei 't strieën leger yn 'e skoalle,

 

Dêr 't ik har seach - Unsill'ge wrâld,

 

Hwat is in minske, fury, koalle,

 

Of boartersark yn Oarmans hân,

 

Fan God nei Divel heineballe?

 

 

 

Lambêrke, Parren, lytse Hoekx,

 

Doe 't ik jim wylge eagen mette

 

En yn it twiiflich âldereach

 

Aloan deselde frage rette,

 

Ha jimme foar de lêste kear

 

Jim skrouske winterreis forfette

 

En moast in sêfte susterhân

 

Foar jim de wite widze sette.

 

 

 

Hoe stil kin 't op in poppeseal -

 

Hoe koe 'k it súntsjes reauntsjen hearre

 

En hearre, hoe yn wite klean

 

De wurge poppeliven stjerre.

 

En harkje, hoe 't in harpe rûst

 

Yn 't ljochtfisioen, dat ûnforklearre

 

De bylden beevjend tilt en nimt

 

Ta wite deadewacht forgearre....

 

 

 

* _* *

 

 

 

Nou waeit oer jim bihyplik grêf

 

De Fryske wyn, en giele blommen

 

Bûg' oer de klingen op en del.

 

Yn 't wiuwen fan de raeijeplommen

 

Hein ik jim lêste, stille groet -

 

Stil ha ik ôfskie nommen:

 

Goendei Lambêrke, Parren, Hoekx,

 

Goendei, jim lytse frommen -.