De Tsjerne. Jaargang 1

[p. 222]

Geart Jonkman:

Hora est

Jo biidzje Hear
ik kom Jo yn 'e mjitte
mar 'k bin sa jong...

Dêr bloeit de flear
en lit my net forjitte
't flammich wynsel
suver om 'e nocht
lâns d' himel lutsen;
wûnder skynsel
yn jins strieljend ljocht
fan prisma brutsen.
Ik kom....
de lêste gong
falt lykwols swier....

My bynt in faem,
in ranke least
en eagen fan flewiel,
de wrede raem
fan fleis en geast
en 't spjalten fan de siel,
méar as de pracht
fan orchidé
en anjelier.

én fan de stjerrennacht,
cassette fan jewiel....

De brúne ré
leit yn it bosk to sliepen

O lit mij
op dit sté
mar hâldt jins poarte iepen.

[p. 223]

Ald-faem

Forskynt hja op de stûpe
de roazen lústre: hark,
de roazen yn it park,
by 't sjen fan d'âlde jûpe.

Dêr stiet de linebeam,
de grienbimoaze bank,
de fûgels bringe tank;
hja nimt de rokke-seam.

Lytse skuon oer knerpjend grind
it each glydt lâns de stamme
dêr stiet syn namme,
wûnder labyrint.

Hja sil in bletsje nimme
in dize lûkt oer 't park
de roazen lústrje: hark
......syn stimme.

It bêd is waerm en goed
as oer de lea de smelle hân,
syn hân, ûntstekt de reade brân
yn 't sjongend bloed.

[p. 224]

Petear mei myn hert

Sjong myn hert
ek astû bliedst
fan langst en smert:
sjong myn hert.

Wêz stil myn hert
as alles yn dy stoarmt
en him forset:
wêz stil myn hert.

Leau myn hert
as alles om dy falt
en bist forret:
leau myn hert.