De Tsjerne. Jaargang 1

[p. 168]

Ernst Huisman:
Idealiste

Foar har is alle hoop forlern:
Hja hat har tiid foarby gean litten
En bleau mei 't hert allinne sitten.
Nea boartsje oan har fuotten bern.

Nou siket hja as surrogaet
In libbensdoel yn oare dingen
En toant har yn forienigingen
Op mannich front in goed soldaet.

Mar midden yn fûleindich striden
Krûpt as in lef forrie bytiden
In greate langst yn har omheech.

Dan fielt hja al har krêften brekken
En gûlend ûnder 't koele lekken
Wit hja har libben kâld en leech.