De Tsjerne. Jaargang 1

[p. 128]

Klaes Dykstra:
Fersen

It wie in soele, gouden joun,
De flearbeam roek en lústre stil;
Ik dronk dyn ynlik praet en foun
Myn spegelbyld yn dyn pupil.

En 'k striek dy oer it ljochte hier,
Dû holdst ek fan dit skiere lân;
Dyn jonge leafde preau sa fier
En hearlik koel wie dy de hân.

En om ús lei de âlde groun
Yn ljochte dreame-reagen tiesd..

‘Myn Heitelân, dû hast my jown
It alderleafste, hwatstû hiest.’

Yn lichte rein todript de dize;
Om hûs en hear rûst sleauwe wyn...
Al mankeliker gliidt hjersts wize
De weake groun fan 't herte yn.

Rivierkes floeije lâns de glêzen,
Trochtrutsen fan in feale glâns...
Frjemd lok... fan wémoed dreaun to wêzen
Kantroerend by it skriemen lâns.