De Tsjerne. Jaargang 1

[p. 119]

F. Boltje:

Napoleon-wei

Hy rint mei romme bochten

Fan Ljouwert oer it Fean

En 't is troch alle tiden

Dat hjir de minsken gean'.

Syn hege ikebeammen

Binn' machtich, en ta skaed

Fan etlik iv'rich keapman

Hwaens wei rint lâns dit paed.

Ja frede ammet alles

Hwat oan en om him is,

Oant soms de klokken liede,

Sa wreed, sa drôf en wis.

Dan falt syn falske masker,

Dan blykt syn wiere staet:

In bloedwei en de lêste reis

Foar mannich Frysk soldaet.

Polderjonge

In soune, geve polderjonge
Haget it wurk fol aventûr,
Hy swalket leaver mei de baggermounen
As fêst to sitten by in deune boer.

Yn waer en wyn, dêr wurdt er hurde;
Men neamt him wol ris rûch en rou,
Mar ik wit fan syn fûle bodzjen:
Foarút wol er, yn ear en trou.

Hiel soms bart it dan dat er slagget;
Dan wurdt er baes op eigen mêd.
En 't is syn libbensliet, it knersend kringjen
Fan eigen baggeramers oer it bonkelrêd.