De Tsjerne. Jaargang 1

[p. 103]

Fedde Schurer:
Peaske

De kostgongers fan ús Leaven Hear
Binne ús goefriezen noch lang net mei klear,
Dêr moatt' hja mar net mear omhinne lige;

It folkjen dêr 't ús Heare it op hâldt
Dat kroasket faek wûnderlik troch de wrâld
En har reputaesje is net sa tige.

Dy leauwe oan alles hwat nuver is
Oan himelfeart en forrizenis,
Dy hâlde noch út dat hja Him seagen

Al glimkje ek de geefste geasten fan 't lân
Om har lyts bigryp en har ûnforstân
En har abnormale en steksjogge eagen.

De evenredigen witte it: frouljue en drank
Binne der ivich en erflik mei mank
En sette de fantasij oan it wurkjen;

In soun en bisêddige psycholooch
Hat hjir gjin forlet fan in djipgeand bitooch,
Dy sjocht sa de goarre út har eagen fjurkjen.

Hwa wiene syn freonen dan al mei al?
In froumins, in typysk hystearysk gefal
Har forline wie fol dubieuze dingen -

In swankebast bûten brein en rie,
In fiskerman dy 't gjin byt mear hie,
En twa swiersettige doarpelingen;

In omstipper dy 't by de wegen giet,
Ien dy 't op 'e brêge to wiisbouwen stiet
Wylst in oar forslacht yn wurk en drokte;

[p. 104]

 

En ien sels, dy 't by wyt en swart

 

Syn kunde oan Him forleagne hat

 

En Him yn it iepenbier forflokte -

 

 

 

Salang dit naesje yn 'e bibel bliuwt

 

En in knap theolooch der hwat lêsbers oer skriuwt

 

Meije hja as hill'gen hinnebruije,

 

 

 

Mar as it krankyl oer de Nijstêd rint

 

En hjir syn extreme forhalen bigjint

 

Dan moat in bihoarlike Fries der fan spuije.

 

 

 

Dochs forrize hja wer út elke amtlike dea

 

En hja fiere syn oantins by wyn en by brea

 

En hja sjonge - faek falsk, alteast tige midsmjittich -

 

 

 

Fan in Heilân dy 't stoar en wer riisde út syn grêf,

 

Fan de ynlike treast by syn stôk en syn stêf -

 

En dat yn njoggentjinseisenfjirtich.

 

 

 

Mar Jezus, jow dat ek myn yntellekt

 

Mei it slútsegel hjoed fan Jins grêfstien brekt

 

En lit my dan stean yn dat sútrich formidden;

 

 

 

Mei swalker en smeont en forrieder en hoer

 

Untstek ik it feestlike peaskefjûr

 

Gean ik to sjongen en to bidden;

 

 

 

Hwant ek ik haw Jo kennen en 'k libbe mar ta

 

Wy witte gjin efterdoar, ikke noch hja

 

En hwa oars as Jo sil ús genêze?

 

 

 

Ja wy sizze de âlde groetenis

 

Dat Jezus Kristus forrize is

 

En it sil Peaske, Peaske wêze.

 

 

 

En al giet ien en oar faeks wol minder goed,

 

It hert bliuwt dochs waerm en hat nea gjin noed

 

En it each stiet op fiere kimen slipe -

 

 

 

Mar de notabele docht sines yn wearze ticht

 

Hwant sa min as fan in modern gedicht

 

Sil hy hjir ea ien spoen fan bigripe.