De Tsjerne. Jaargang 1

[p. 87]

Klaes Dykstra:
Gedichten

Fiskersfaem

De moarns oan't bleke wûnderstrân
Seach hja yn't reade sinnerizen
In strieljend gouden mearkelân
Tofoarskynbrekken troch de dizen.

It skilf'rjend wiid, it wiettich sân
Spielde yn de ljochte gloede ûnder.
In ienlik boatsje dreau foarlâns,
Skerp silhouet tsjin't glânsgjend wûnder.

Hja stapte steil oer't wite strân
Troch 't machtich koar fan wyn en weagen.
- De Easterkym stie yn e brân -
Hwat ljochten har de jonge eagen!

Kanterlannen

It wie wol Fryslân, dat hjir foar ús lei
To pronkjen yn de ljochte simmerdei:
It griene leechlân bûnt fan tierich fé -
En roek de lije wyn net nei de sé?

Dit wie ús gea - it sté fan fisker, boer
Yn al syn moaijens, mei 't bitroud kontour
Fan âlde doarpkes, pleatsen yn de tsjoen
Fan ljochtens en.de smûkens fan 't seisoen.

En 't ljocht loek yn de kleare sleatten gear;
Dit wie ús gea mei al de eigen sfear,
Dy 't wy sa fielden by it stille sjen:
Wy wiene ommers beide Fryske bern.