De Tsjerne. Jaargang 1

[p. 12]

Anne Wadman:
Ballade fen de poetes maudits

For Tamme Tysker

Sa lokjend driuwt de langstme ús

sa wreed brekt eltse dream oan grús,

det wy him net forneare kinne,

mar fij fen ljeafde en sûnder thús,

mank skoaijersfolk en moardgespús

mei lietsjes lâns de doarren rinne.

Wy toarkje om troch stoarm en rein

en fiele ús skoudere en forslein,

mar kinne wy 't net langer hirde,

den sjonge wy ús waerm refrein,

ynmoedich ont de bittere ein,

al scil 't forhúnd, forachte wirde.

Wy slepe, keal en sûnder skut,

bienbitich, rudich, rûch fen bird

ús bonkerak lâns libbens skerne.

En binn' wy siik fen 't eigen wird:

wy skikke heukrich om 'e hird

by Frâns Villon, Rimbaud, Verlaine.

Wy swarre trou oan dea en drank;

oan divel, hel en swevelstank

winskje w' ús faei bistean bisibbe.

Mar as wy rymkje, o wiffe klank,

den spiele wy ús sielen blank

mei hwet oan reinens yn ús libbe.

Prins, flok ús nêst Villon en dy

mei 'n glimp fen dichterlik geny,

as lêste fen Jins rynske ginsten:

Meitsje ús in krûm poète maudit,

ta eare fen de poëzy,

de simpelste fen alle kinsten.

(Ut: Op Koart Front)