Trotwaer. Jaargang 34

[p. 207]

Buorkje
Jan de Vries

Konsumint baas oer groei biologysk iten

Deputearre Bijman hapte sa't like mei smaak yn in biologyske kroket. Dat moast ek wol, want de televyzje wie der by om it fêst te lizzen. Der wie in aksje út ein set mei biologysk iten yn de kantine fan it Provinsjehûs.

Promoasje is ek nedich, want it rint net bot mei de biologyske lânbou. De groei fan de ôfset falt ôf. En dat wylst noch mar tusken de ien en twa persint fan de lânbougrûn yn ús lân brûkt wurdt foar it biologysk produkt. Net folle om 'e hakken dus. De doelstelling fan it regear leit ek folle heger. Minister Brinkhorst set yn op tsien persint yn it jier 2010. As it trochsutelt lykas de lêste jierren wurdt dat lang net helle.

Boer

De fraach kin steld wurde oft de boer it ôfwitte lit. Der wurdt wol sein dat dy gjin belangstelling hawwe soe foar it biologysk buorkjen.

Neat fan oan. De boer - en ek de Fryske boer - wol bêst omskeakelje nei de biologyske lânbou. As hy der mar in ynkommen mei fertsjinje kin. En dêr leit it probleem.

Biologysk buorkje is nammentlik folle djoerder as it gongber boerwêzen. De kosten lizze gâns heger. En dy kosten sille der útkomme moatte, oars lizze de mûzen dea foar it boerebêdskud.

Der binne bewizen genôch dat biologyske produkten net maklik foar in reedlike priis te ferkeapjen binne. Sjoch mar nei de biologyske molkfabryk yn Drachten. In prachtich inisjatyf fan in Fryske boer, Brouwer. It blykte net út te kinnen. Friesland Coberco, de grutte noardlike suvelûndernimming, brocht útkomst en naam it lytse fabrykje oer. Net út wielde.... Dan it bidriuw fan Jan Craens út Aldegea. Ek dizze biologyske ûndernimming - mei it tsiismerk ‘De Hooidammer’ - is yn oare hannen oergongen. Tsiismakker Willig yn Katwoude hat it kocht en bout op dit stuit in fabryk op It Hearrenfean. Willig ferwurket njonken biologyske ek gongbere molke en skieppe- en geitemolke.

Konsumint

Deputearre Bijman kin noch sa lekker yn syn biologyske kroket happe, it smyt fansels gjin omset op. Dat moat de konsumint yn it algemien dwaan. Dêr leit lykwols it probleem.

As jo de konsumint freegje, dan wol er - as it him smakket - bêst biologyske ite. Prinsipieel is er der net op tsjin. Yn 'e mûle is er der sels wol foar. Oant er yn 'e supermerk komt. Dan sjocht er dat de prizen fan biologyske produkten gâns heger lizze as dy fan de gongbere produkten. De praktyk wiist út dat de beurs it dan wint fan de prinsipes. Biologysk iten is noch altyd in útsûndering yn it winkelkarke.

Dêrom is der hjoed de dei wer fierstentefolle biologyske molke. Boeren dy't omskeakelje wolle kinne der gjin kant mei út. Dus buorkje se gewoan troch, sa 't se altyd al diene. En leverje ek poerbêste produkten ôf.

Konklúzje

Boeren wolle wol biologysk buorkje. As se der mar in stik brea mei fertsjinje kinne. Dêr sil de konsumint foar soargje moatte. Dy is de baas oer de groei fan de biologyske lânbou. Mar op 't stuit lit er it raar sitte.