Trotwaer. Jaargang 34

[p. 174]

Eppie Dam

Jimmy White

Wylde swartbûnte klyster, wite raaf,
pryster fan de timpel fan Sheffield,
slaan noch ien kear de wjukken út
dyn festje, helje alles
út dyn gleonsûgde filtersigret
en lit de tsjinstanner
oan opblazens ta wetternippe.

Binne dyn eagen read fan 'e nacht,
lit it dy fjoer jaan
en de skerpte fan in laser
de keu dêrsto briljant oan 'e tafel
it lekken mei skjinnest -
al wiene alle kleuren kûgels
en gniisde yn elke pocket in pot bier.

Trilje dyn hannen, lit it
út stille opwining wêze
datsto dit jier, nei seis
ferlerne finales yn 'e World
Embassy of Snooker, alle ballen
dy't de keunst dy opjout,
mei twa fingers
en in losse earmtak
witst te stjoeren:

de giele in ljochtstriel
de griene in ferfspat
de brune dûkend op syn proai
de blauwe iiskâld as in haaiefin
de rôze as clean as a whistle
en de swarte rikjend
as in wynhoas oer all England.

[p. 175]

Goran en God

Mei in wildcard fan God yn 'e bûse
en op syn kroatise missy
nei it grienste centre court fan de giele ballen
mear krusen slaand as volleys
wûn Goran Ivanisevic
yn 2001 it toernoai fan Wimbledon.

Op 'e dea seach er nei de loft.
En God soarge dat it eaze.

Op matchpoint smeekte er de himel.
En God sloech in ace.

Wylst in bui him yn 'e beker spegele
bestoarme it folk
mei in findel de wolken:
You are a Genius.