Trotwaer. Jaargang 34

[p. 146]

Arjan Hut

Spoekbyld Nautilus

Siel op siel wrakselt út it libben wei
Kokhâlzjend slacht it stielen kring
de sâlte drank achteroer
en spuit in weake stream fan mariniers
út de dwile lea

Drippendeweis ferstjert it ljocht
en de finsternis biedt ferjitnis
De Hel yn Akwarel

Juster wie der noch in wolkom plak yn alle havens
Yn alle havens in waarm liif
Noch driuwt it ôfskie op de kaden
Ivich drippend yn de takels

En de weagen stoarte del op teare kusten
De ûnwaarsfûgels skrieme om
In offerjefte foar de masters
De Hearen fan Azuer

Do hiest sjoen hoe't it lân stadich yn de see ferdwûn
Ek al wiesto in soan fan it flakke sân
Altyd stiesto oan de kant fan de djipten
Yn stilte, yn striid en by need geroft
En de weagen stoarte yn de wylde himel

Lit dyn bonken driuwe yn it Drinkelhôf
It tún fan de Hearen fan Azuer

[p. 147]

Ha wy kontakt?

De frêle man
lijerich fan âlderdom
waard nei't waskjen
werom skood
nei syn plakje neist de tillefoan
De stazjêre frege
(sy moast it leare)
‘Oars noch winsken,
bêste man?’

‘Hokus Pokus!’
spatte er op,

‘I wish I was twenty,
Comfortably drunk
On a summer afternoon
In some strange town
Sitting with my back against the wall
A fresh pack of cigarettes
Drifting on my palm
Overlooking the bright, empty street
Where we are supposed to meet
But maybe, just maybe
I will walk away this time,
Say girl,
Can you handle that?’

‘No, not yet, noch net
Ik bin hjir krekt nij...’

Hy sige del, hymjend
in geast taastend nei de hoarn
dy't der ôflei.