Trotwaer. Jaargang 33

[p. 147]

Klaas Feenstra
Lege lannen

Har hert lûkt nei de lege lannen:
nij aventoer mids bluisterich fee!

De maitiidsbrulloft is op hannen;
dêr is de seize al, fan âlds har stee.

Al hiene se yn mylder streken
by 't winterdei har rak en dak,

ûnrêst naam hommels har geweken:
de driuw nei it fertroude plak.

Hien' se net faak yn smoute oeren
by pake preaun de sterke bân,

en heit? Hy swarde by dat lân
fan wachters, neisoarch, tûke boeren

dy't warber op har pleatsen binne
en hingje oan fûgel, lân en bist.

Se telle oft der faaks ien mist
fan al dy lammen yn 'e finne.

Wach wjukkelt hy no oer de ikker
dêr't sy har earste aaike lei.

Mar frjemd, gjinien efter de hikke;
en dan sa'n moaie maitiidsdei!

Dêr't oars it jongfee rûn is 't nuver leech;
it fjild is foar de fûgels no allinne.

It lân krimpt kâld en iensum yn de sinne,
en by de boer op 't hiem is it ien en al beweech...