Trotwaer. Jaargang 33

[p. 51]

Sipke Jansma
Ofskie

no raast in dwerse weareld
troch myn kleuren op 't palet
ik stil myn honger yn de griene rein
der't de reinbôge de ierde rekket
dêr wol ik hinne

sûnder dat it sear docht sil ik sizze
Michaël wês mei mij, no
en yn de oere fan myn dea

de groetnis oan de wesp, dy't mij stuts
de groetnis oan de minsken, dy't mij sloegen
oer de glêzen see tichtebij de wâl
sil ik myn hân opstekke

myn bonkjend hert sil rêstich wêze
no is it noch fol lead
moarn sil ik tûzen hynders menne
foar Gods figelante
no noch is myn hert fol lead

myn hannen fiele as fan stien
myn kleuren twifelje
it doek skoddet op de ezel

troch alles hinne skilderje ik sinne
myn wolken, lamkes, blommen
yn kleuren bin ik kaam
yn kleuren reitsje ik wei