De fûke: it boek sloopt foar de film? (1)
Foar in goeie film moatst in boek earst slope. Regisseur Steven de Jong op in byienkomst oer Fryske films en literatuer; Ljouwert, 29 jan. 1999.
Als ik het boek niet gelezen had, zou hier dan een ander verhaal staan?
Een film. Een verfilming van een boek. Van een boek dat ik mooi vond en nog steeds vind. Naar zo'n film ga ik bij voorkeur niet. Het risico is groot dat de filmbeelden zo sterk zijn dat je eigen verbeelding je ontnomen wordt. Wat nu met De fûke?
Het begint met luide filmmuziek - mijn film is waarschijnlijk stil. Vervolgens verdwaal ik in het landschap - maar de man klopt. Zelfs Bijke past in dit beeld. Voor eventjes dan, wat mij betreft, al zou het alleen zijn om het mooie eindshot aannemelijk te maken.
Ik ben geen rappe lezer. Mijn film zou traag zijn. De man flitst niet van de ene naar de andere gedachte. Gedachten worden langzaam helder terwijl hij wat ‘oanpielt’. En zonder stemmingmakerijen als dreigende muziek, actie op het water. Laat de kijker zelf maar meedenken.
En wat vind je van de film, is dan de vraag. Mooi, is m'n antwoord. En dat vooral door Rense Westra. Hij hield me bij het boek. Hij wist me te raken. Dagen later zie ik nog steeds het beeld van de man in z'n cel wat ‘mankelyk’ spelen op de mondharmonica van z'n zoon.
Het boek wist me van begin tot eind in de greep te houden. De film gaf me een paar indrukwekkende beelden. En dat is mooi.
immy tappers
Auteursrechtelijk beschermd