Trotwaer. Jaargang 31

[p. 223]

Lida Dykstra

Danse macabre

ljochtmoanneman, de nacht is âld
kom, lit ús walse troch de seal
foardat dyn byltnis stadich feal
wurdt en dyn hândruk kâld
wy dûnsje om de ûnderwrâld
dwylsinnich narje wy de deal
ljochtmoanneman, de nacht is âld
kom, lit ús walse troch de seal
te ninter ûnder 't albewâld
fûn ik sa'n geast, ûnmjitlik eal
mar 't ôfskied driuwt, it foarporteal
gean ik net troch út selsbehâld
ljochtmoanneman, de nacht is âld

[p. 224]

Tekens

myn namme yn 'e snie sil tel ferdwine
leafste, 't is tiid, de guozzekloft
skriuwt swarte runen tsjin de skimerloft
hjoed sil ik my foargoed oan dy ferbine

dyn wente lang ferfallen ta ruïne
dyn namme lústering fan in geroft
in ieu, in jier, ien ferzen skoft
dan jou ik my by dy yn it ferline

och lea, wat duorret ljochtdei lang
de tekens fan myn namme binne wei
stil wachtsje ik de ivige ûntferming

befongen troch dyn izige omearming
twa geasten komme gear op winterdei
in skelfink sjongt de lêste leafdesang